هر روز این خبرها را میشنویم:پارگی لایه ی اوزون،کمبود اب،کمبود گاز،الودگی هوا...
تا کی؟تا کی میتوانیم بی اعتنا باشیم؟تا کی میتوانیم خیره خیره بنشینیم و بگوییم:لایه ی اوزون پاره شده؟به من که ضرری نمیرساند.کمبود اب؟به من چه ربطی دارد؟کمبود گاز؟مگر چه کاری میتوانم انجام دهم؟الودگی هوا؟کاری از دست من ساخته نیست...
واقعا تا کی؟
تا کی میتوانیم بی اعتنا باشیم؟زمین،افریده ی بزرگ خدا،در خطر است و ما نشسته ایم و میگوییم به من چه؟به من چه ربطی دارد؟من که چیزیم نمیشود...
ولی نه...
الودگی هوا=مشکل در تنفس ما.
کمبود اب=تشنگی و مرگ.
کمبود گاز=ما که نمیخواهیم یخ بزنیم یا غذای خام بخوریم؟
پاره شدن لایه اوزون=گرم شدن زمین.
جالب است!در تمام موارد این خود من هستیم که ضرر میبینم.
و جالب تر این است که باز هم در تمام این موارد این خود ماییم که بی اعتناییم و باعث هستیم!
دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی دانش و واقعیت
تا کی؟تا کی میتوانیم بی اعتنا باشیم؟تا کی میتوانیم خیره خیره بنشینیم و بگوییم:لایه ی اوزون پاره شده؟به من که ضرری نمیرساند.کمبود اب؟به من چه ربطی دارد؟کمبود گاز؟مگر چه کاری میتوانم انجام دهم؟الودگی هوا؟کاری از دست من ساخته نیست...
واقعا تا کی؟
تا کی میتوانیم بی اعتنا باشیم؟زمین،افریده ی بزرگ خدا،در خطر است و ما نشسته ایم و میگوییم به من چه؟به من چه ربطی دارد؟من که چیزیم نمیشود...
ولی نه...
الودگی هوا=مشکل در تنفس ما.
کمبود اب=تشنگی و مرگ.
کمبود گاز=ما که نمیخواهیم یخ بزنیم یا غذای خام بخوریم؟
پاره شدن لایه اوزون=گرم شدن زمین.
جالب است!در تمام موارد این خود من هستیم که ضرر میبینم.
و جالب تر این است که باز هم در تمام این موارد این خود ماییم که بی اعتناییم و باعث هستیم!